زهراشناسی-شناخت شخصی 1
خلاصه ای از سخنرانی:
چندین سال است که به بنده مراجعه می کنند از نقاط مختلف کشور ، و جوان ها و نوجوان های مستعد می گویند : ما باید برای شناخت اهل بیت(علیهم السلام) چه کتابی بخوانیم ؟چه کلاسی برویم ؟ از کجا شروع کنیم؟ پیش کدام استاد برویم؟ این سؤال خیلی از مردم است!
بله دائماً دین می فرماید معرفت داشته باشید؛ اما این جوان ها که می خواهند معرفت به حضرت زهرا(س) پیدا کنند، از کجا باید شروع کنند؟آیا کتاب خاصی وجود دارد؟ خیر؛ آیا کلاس خاصی وجود دارد؟ خیر.پس من اگر بخواهم به آیات و روایات کسب معرفت رجوع کنم، باید چه کنم؟جواب ها جواب های قانع کننده ای نیست !
به نوجوان می گویند باید مطالعه کنی ! اما چه کتابی بخواند؟ از کجا شروع کند؟ آیا این سؤال شما هم هست یا نیست؟ این سؤال تمام انسان های مستعد و طالب سیر و سلوک اِلی الله و محبّ درِ خانه ی اهل بیت(علیهم السلام) است، که اهل تعالی و پیشرفت هستند.اما اغلب یک برنامه ی جامع به عنوان الگو برای ما در یک کتاب یا در یک کلاس وجود ندارد که به آن رجوع کنیم تا معرفت کسب کنیم و… .
لذا می توان گفت معرفت های ما معرفت های خوبی نیست ؛ ما از جای مشخصی شروع نکردیم و به جایی هم نرسیدیم ! اینکه در برخی از سخنرانی ها و کتب سفارش شده که معرفت کسب کنید ، بیشتر کلی‌گویی بوده و راهکار مناسبی به ما نمی دهد .لذا بحث امروز ما یک ترسیم نموداری و ریاضی وار است که کسب معرفت نظری و راه های آن را به طور جامع به ما معرفی می کند .
در جلد سوم کتاب شریف اصول کافی آمده است که امام باقر(علیه السلام) فرمود: کفر بر چهار قسمت می باشد و هر قسمت بر چهار قسمت دیگر و این چهار قسمت بر سه قسمت دیگر تقسیم می شود.
این نمونه‌ای از دسته بندی و شاخه بندی موضوع کفر می باشد که از طرف معصوم(ع) روایت شده است. اگر ایشان کفر را به طور کلی برای ما تبیین می‌کرد ،زوایا و زیر شاخه های آن مشخص نمی شد! لذا ما هم همین کار را در جریان اهل بیت انجام دادیم و از این دسته بندی و ترسیم نموداری که حضرت انجام داد در باب مسئله کفر ،الهام گرفتیم و این دسته بندی را در مسئله معرفت سازمان دادیم.
نکته ی اول اینکه ابتدا باید از کسب معرفت شروع کرد ؛ قبلاً گفته شد که پلّه ی اول معرفت است. معرفت سرلوحه ی دین است و اقدام اولیه در هر حرکتی به تعبیر حضرت امیر(ع) باید معرفت باشد تا عمل نتیجه بدهد و قبول بشود.معرفت دو گونه است : اول: معرفت نظری که مربوط به مطالعه و کسب علم است ؛ دوم: معرفت عملی که درواقع عمل کردن به آن چیزی است که در بُعد نظری دریافت کردیم.معرفت نظری لازم است ولی کافی نیست.
امیرالمؤمنین(ع)می فرمایند: «العِلمُ اِمامُ العَمَل»
افراد بسیاری در تاریخ هستند که نسبت به اهل بیت معرفت نظری یا همان اطلاعات کامل شناختی را داشتند اما در بعد عملی یعنی همسو شدن با اهل بیت ضعف داشتند.
صوت سخنرانی: اینجا دانلود کنید
