استاد سعید نجفی
شناخت اقدامات حضرت زهرا (س) 1
شناخت مقام والای اهل بیت: روایتی از عشق و شکر
اللهم صل علی فاطمه و ابیها و بعلها وبنیها و سر المستودع فیها بعدد ما احاط به علمک. اللهم العن الجبت و طاغوت بعدد ما احاط به علمک الی یوم القیامه. این دعا به‌طور عمیق نشان‌دهنده‌ی ارتباط بی‌نظیر و محبتی است که مسلمانان نسبت به اهل بیت پیامبر دارند. متنی که در آغاز به آن اشاره کردیم، نمایانگر عشق و وفاداری به اهل بیت است که در قلب مسلمانان ریشه‌دار است.
اهمیت شناخت اهل بیت
شناخت اهل بیت یک وظیفهی الهی و اجتماعی است که در روایتها و احادیث اسلامی تأکید بسیاری بر آن شده است. این شناخت نه تنها در ایام مشخصی مانند شهادت یا ولادت امامان وجود دارد، بلکه یک روش زندگی و درک عمیق از اصول الهی است. به‌راستی، چه کسی می‌تواند روز عاشورا را فراموش کند؟ روزی که نماد ایستادگی و فداکاری در راه حقیقت و عدالت است. برای سالک راه امام حسین (ع)، همۀ روزها عاشورا و تمام زمین‌ها کربلاست. این جمله نشان‌دهنده‌ی آن است که عشق به اهل بیت باید هر روز و در هر لحظه در زندگی ما تجلی یابد.
شکر نعمت اهل بیت
از طرف دیگر، شکرگزاری در برابر نعمت‌های الهی، بخصوص نعمت محبت اهل بیت، از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. شکر در اسلام به سه دسته تقسیم می‌شود: شکر لسانی، شکر قلبی و شکر عملی. شکر لسانی به ابراز محبت و تشکر از خداوند با کلمات برمی‌گردد، ولی شکر قلبی عمیق‌تر و درونی‌تر است. شکر عملی، مهم‌ترین سطح شکر است، جایی که ما باید محبت و معرفتی که از اهل بیت (ع) داریم را در عمل به‌کار ببندیم.
فرق مودت و محبت
در جلسات اخیر، به یکی از نکات مهم در شناخت اهل بیت اشاره کردیم: تفاوت میان محبت و مودت. در قرآن آمده است: «قل لا اسئلکم علیه اجرا الا المودت فی القربی» که در این آیه، خداوند از ما می‌خواهد تا محبت را به اهل بیت ورزیم، اما مودت چیزی فراتر از عشق و محبت ساده است. مودت به‌معنای ارتباط عمیق و پایدار با اهل بیت و حمایت از اصول و ارزش‌هایی است که آنها نمایندگی می‌کنند. در حقیقت، اهل بیت محبت را به ما اهدا کرده‌اند و از ما می‌خواهند تا بی‌پرده و صادقانه مودت ورزیم.
وجود عمیق علم و معرفت
علم و معرفت نسبت به اهل بیت (ع)، نه تنها برای شناخت آن بزرگواران لازم است، بلکه باید به‌گونه‌ای به کار گرفته شود که در زندگی روزمره‌مان تجلی یابد. این علم و معرفت عمیق به ما کمک می‌کند تا با آگاهی تصمیم بگیریم و زندگی‌مان را بر اساس آموزه‌های اهل بیت (ع) شکل دهیم.
با برگزاری جلسات در مورد حضرت زهرا (س)، به دنبال تقرب به ساحت‌ی قدسی او هستیم. حضرت صدیقه طاهره، نه تنها مادر امام حسین (ع)، بلکه ریشه‌ی تمام اهل بیت، نماد فداکاری، صداقت و حمایت از اصول اسلامی است.
الگویی برای زندگی
بر اساس آموزه‌های اهل بیت (ع)، زندگی باید به‌گونه‌ای باشد که ما با صداقت و معرفت، به آنچه که صحیح است عمل کنیم. عشق به اهل بیت باید در هر لحظه از زندگی ما وجود داشته باشد و در شرایط مختلف خود را نشان دهد. هنگامی که ما در مجالس اهل بیت (ع) حاضر می‌شویم، باید توجه داشته باشیم که این جلسات فرصتی برای یادآوری مسؤولیت‌ها و شکرگزاری در برابر نعمت‌های الهی است.
در نهایت، شناخت و محبت اهل بیت (ع) به ما بستری برای زندگی ای سرشار از شناخت فطری و الهی می‌دهد. باید یاد بگیریم که چگونه می‌توان این محبت را در زندگی روزمره‌ی خود به کار گیریم و چگونه باید با تمام وجود این عطایای الهی را ارج نهیم. شکرگزاری نسبت به محبت اهل بیت، ما را به آن سمت می‌برد که با آنان زندگی کنیم و پیام‌های آنان را در
زندگی‌مان پیاده کنیم. این پیوند عمیق و معنوی که میان ما و اهل بیت (ع) وجود دارد، نه تنها ما را به سمت افزایش معرفت و علم سوق می‌دهد، بلکه می‌تواند به عنوان چراغی در زندگی‌مان عمل کند تا در تاریکی‌ها هدایت‌گر ما باشد.
از سوی دیگر، شناخت مقام و منزلت اهل بیت (ع) باید به یک عمل اجتماعی تبدیل شود. در واقع باید همگان را به احترام و محبت به این بزرگواران تشویق و ترغیب کنیم. این امر فراتر از مراسم‌ها و ایام خاص باید در تمامی ابعاد زندگی اجتماعی ما نمایان شود.
برای رسیدن به خیرات و برکات اهل بیت (ع)
احترام به اهل بیت، صرفاً ابراز محبت در زبان نیست، بلکه آثاری در رفتار، کردار و حتی اندیشه‌های ما دارد. در این راستا، باید خود را در معرض تعالیم آن بزرگواران قرار دهیم و از سیره و رفتارشان درس بگیریم. عمل به آموزه‌های اهل بیت (ع) پایه‌گذار تقوا و خلوص نیت در زندگی ما خواهد شد.
